Wat kan de stadsraad voor de Monnickendammer betekenen?

– luistert beter naar de inwoners dan de gemeente*
– ziet en hoort zaken waar de gemeente (nog) geen oog voor heeft
– brengt de mening van de burgers naar de gemeente
– maakt beleid van de gemeente begrijpelijk voor de burgers,
– waardoor de burgers zich weer betrokken een mening kunnen vormen
– brengt advies uit aan de gemeente namens de burgers
– met de stadsraad achter zich staan individuele burgers sterker
– met de stadsraad achter zich wordt de individuele burger serieuzer genomen
– de stadsraad is een instrument van de bevolking en niet van de politiek

(* gemeente = burgemeester+ wethouders+ ambtenaren+ politiek van Waterland)

Het waarom van de Stadsraad

Nogal wat inwoners van Monnickendam zullen zich in de loop der jaren hebben afgevraagd waarom na de gemeentelijke herindeling in 1991 geen kernraad in het leven werd geroepen. De stadsrechten van Monnickendam waren immers strikt genomen verdampt en opgegaan in de Gemeente Waterland.

Het antwoord op deze vraag is niet gemakkelijk. In ieder geval moeten we vaststellen dat vanaf 1 januari 2011 de Gemeente Waterland 20 jaar bestaat. Ook moeten we vaststellen dat Monnickendam het eveneens al 20 jaar zonder een vorm van onafhankelijke bestuursvertegenwoordiging moet doen. Monnickendam beschikt niet over een vertegenwoordiging in de geest van de reeds bestaande en volop functionerende kernraden elders in Waterland.
Daar kunnen we als Monnickendammers iets aan doen!
Hoogste tijd in de gemeente Waterland om voor Monnickendam een stadsraad in het leven te roepen.

Wat staat ons te wachten?

Nu het tij economisch keert en zowel landelijke als plaatselijke overheden straf zullen moeten bezuinigen, staat ons economisch het volgende te wachten. Als elke gemeente in Nederland heeft Waterland te maken met vier hoofdbronnen van inkomsten. Dat zijn Eigen algemene inkomsten (zeg maar alle gemeentelijke belastingen zoals de OZB), Eigen specifieke inkomsten (zeg maar riool- en reinigingsrecht en leges), Algemene inkomsten (zeg maar de algemene uitkering uit het rijksgemeentefonds) en tenslotte Specifieke inkomsten (zeg maar specifieke uitkeringen van Rijk en Provincie en eventuele subsidies van de Europese Unie).

De twee omvangrijkste van deze vier pijlers, de algemene uitkering uit het rijksgemeentefonds (tot soms 20% lager!) en de OZB (minder opbrengst vanwege dalende prijzen op de vastgoedmarkt) zullen voor belangrijke inkomstendalingen zorgen. Het negatieve budgettaire effect hiervan zal van de lokale politiek het uiterste aan zorgvuldige afwegingen vragen. Het zal de komende jaren een toenemend politiek getouwtrek en creatief gepuzzel worden hoe de sterk verminderde inkomsten hun weerslag gaan krijgen op de gemeentelijke belastingen (en tarieven), en de gevolgen voor allerlei voorzieningen in de Waterlandse gemeenschap. En dus ook, en vooral, in de grote kern Monnickendam. Monnickendam zal als grootste kern veel omwille van het geheel moeten opbrengen. Voor een acceptabele en rechtvaardige verdeling van de lusten en de lasten over Waterland, en om gemor achteraf voor te zijn, is het daarom van het vitaal belang dat de Monnickendammer bevolking, vanaf nu en als één geheel, proactief gaat communiceren en interacteren met het locale bestuur en de politiek. De andere kernen doen dat immers ook al jaren!

Waarom een Stadsraad voor Monnickendam?

Zoals eerder gesteld, beschikken alle kernen in de Gemeente Waterland al jaren over een kern- of dorpsraad, behalve Monnickendam. Al deze raden vervullen inmiddels een belangrijke functie in de behartiging van de belangen, collectief en individueel, van hun bewoners. Zij treden op als erkend structuuroverleg tussen bewoners enerzijds en gemeentelijk bestuur anderzijds. Deze overlegstructuur ontbreekt al twintig jaar in Monnickendam. Voorzover er overlegstructuur in Monnickendam aanwezig is, is deze slechts ad hoc (=toevallige actiegroepen of aan de gemeentebel trekkende individuele burgers) en verdeeld (=allerlei maatschappelijke of privé belangengroepen met eigen vage of verborgen lijnen naar de plaatselijke politiek en het bestuur), en dus naast ineffectief en inefficiënt ook neigend naar belangenverstrengeling. Vooral nu, nu grote bezuinigingen voor de gemeentelijke deur staan, is een ad hoc en verdeeld overleg met het gemeentelijk bestuur uit den boze. Eenheid van erkend optreden is broodnodig.